Οι  πιο συχνές καταστάσεις για τις οποίες οι ενδοκρινολόγοι συνιστούν την χειρουργική θεραπεία των θυρεοειδικών παθήσεων είναι:

•    Σε ευμεγέθεις διάχυτες ή πολυοζώδεις βρογχοκήλες που δεν ανταποκρίνονται στα φάρμακα και πιέζουν ή ενοχλούν τον ασθενή.
•    Σε τοξικές καταστάσεις με υπερθυρεοειδισμό που υποτροπιάζει ή που δεν αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή.
•    Σε μεγάλους θυρεοειδικούς όζους που μπορεί να υποκρύπτουν κακοήθεια.

Λόγω της υψηλής συχνότητας εμφάνισης των βρογχοκηλών στη χώρα μας η αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα, η θυρεοειδεκτομή, είναι μια συνήθης επέμβαση για τα Ελληνικά δεδομένα.
Με μικρή εγκάρσια τομή στον τράχηλο παρασκευάζεται και αφαιρείται ο αδένας. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη διαφύλαξη των παραθυρεοειδών αδένων και των κάτω ή παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων, προκειμένου να μειωθούν οι σημαντικές επιπλοκές των θυρεοειδεκτομών οι οποίες είναι: - η κάκωση των κάτω λαρυγγικών νεύρων που προκαλεί από βράγχος φωνής μέχρι αφωνία και έντονη δύσπνοια, και ανάγκη τραχειοστομίας σε περίπτωση αμφοτερόπλευρης κάκωσης τους. – η αφαίρεση όλων των παραθυρεοειδών αδένων η οποία προκαλεί υπασβεστιαιμία και ανάγκη για λήψη ασβεστίου και βιταμίνης D δια βίου.
Η πιθανότητα να συμβούν αυτές οι σοβαρές επιπλοκές είναι μικρή, αυξάνει σε περιπτώσεις καρκίνου και παραμένει σε χαμηλά επίπεδα εαν οι χειρουργοί είναι καλά εκπαιδευμένοι, είναι καλοί γνώστες της ανατομίας του τραχήλου και είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στο χειρουργείο.