Ο όρος Κήλη αναφέρεται σε πρόπτωση και προβολή κάποιου ενδοκοιλιακού σπλάχνου ή τμήματος του, δια μέσου ενός ευένδοτου σημείου του κοιλιακού τοιχώματος. Η δημιουργία των κοιλών οφείλεται σε διάφορους παράγοντες όπως η ηλικία και η εξασθένηση των κοιλιακών τοιχωμάτων από προηγούμενες εγχειρήσεις. Η κυριότερη όμως αιτία είναι η αύξηση των ενδοκοιλιακών πιέσεων που προκαλείται από έντονο βήχα, από παχυσαρκία, από δυσκοιλιότητα, από υπερτροφία του προστάτη στους άντρες ή πολλόυς τοκετούς στις γυναίκες, και από έντονη χειρονακτική εργασία.
Κλινικά παρουσιάζεται σαν μιά μαλακή, ευπίεστη και ανώδυνη διόγκωση που γίνεται αντιληπτή από τον ίδιο τον ασθενή. Στην αρχή την ανατάσσει εύκολα μόνος του (βάζει δηλαδή το περιεχόμενο της κήλης μέσα στην κοιλιά) με ήπιους χειρισμούς είτε ξαπλώνοντας.    
Η αντιμετώπιση κάθε μορφής κήλης είναι αποκλειστικά και μόνο χειρουργική. Σε επώδυνες καταστάσεις όπου η κήλη δεν ανατάσσεται ή είναι περιεσφιγμένη, χρειάζεται επείγουσα επέμβαση με σκοπό να ανατάξουμε την κήλη και να αποτρέψουμε ισχαιμία ή νέκρωση του περιεχομένου της.  

Βουβωνοκήλη

Η Βουβωνοκήλη είναι η πιο συχνή κήλη του ανθρώπου, βρίσκεται στην βουβωνική περιοχή και η πρόπτωση του ενδοκοιλιακού οργάνου γίνεται δια μέσω του βουβωνικού πόρου. Είναι συνηθέστερη στους άνδρες όπου μπορεί να κατέβει μέχρι και το όσχεο (οσχεοβουβωνοκήλη).
Η βουβωνοκήλη μπορεί να είναι εντελώς ασυμπτωματική, να εμφανίζεται μόνο ως διόγκωση στην βουβωνική χώρα ή ακόμα και να προκαλεί πόνο ή ενόχληση. Σε περίπτωση που παρουσιάσει κάποια επιπλοκή, συνήθως περίσφιξη, ο πόνος γίνεται έντονος και συνεχής. Τότε η χειρουργική επέμβαση πρέπει να γίνει άμεσα για να προλάβουμε την νέκρωση του εντέρου που πιθανόν να περιέχει.
Ακόμα και οι μικρές ασυμπτωματικές βουβωνοκήλες είναι φρόνιμο να αντιμετωπίζονται χειρουργικά, αφενός για να προλάβουμε τις σοβαρές επιπλοκές τους και αφετέρου διότι τα αποτελέσματα της επέμβασης είναι πολύ καλύτερα όταν η κήλη είναι μικρή. Σκοπός του χειρουργείου είναι να ανατάξουμε την κήλη και να ενισχύσουμε τα κοιλιακά τοιχώματα προκειμένου η κήλη να μην υποτροπιάσει, δηλαδή να μην ξαναεμφανιστεί. Πολλές εγχειρητικές τεχνικές εφαρμόζονται για την αποκατάσταση των βουβωνοκηλών ανοικτά ή και λαπαροσκοπικά. Η τοποθέτηση πλέγματος, η οποία χρησιμοποιείται πλέον ευρύτατα, ελατώνει τις υποτροπές και κάνει την επέμβαση πολύ πιο απλή. Η επέμβαση μπορεί να γίνει ανοικτά με μικρή τομή και τοπική αναισθησία, όπως επίσης και λαπαροσκοπικά με τρεις μικρές τομές αλλά γενική αναισθησία.

Μηροκήλη

Σπάνια μορφή κήλης που εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες. Η διόγκωση, που συνοδεύεται με βάρος ή πόνο στην περιοχή της μηροβουβωνικής πτυχής, παρουσιάζεται σε ηλικιωμένες και παχύσαρκες γυναίκες και το περιεχόμενο της είναι συνήθως λεπτό έντερο. Η αντιμετώπιση είναι και σε αυτή την περίπτωση μόνο χειρουργική και θα πρέπει να γίνεται πάντα δίοτι η περίσφιξη είναι συχνότατη.

Ομφαλοκήλη

Η πρόπτωση του σπλάχνου σε αυτή την μορφή της κήλης γίνεται στην περιοχή του ομφαλού. Μπορεί να είναι συγγενής και να εμφανιστεί στην γέννηση του παιδιού. Συνήθως αποκαθίσταται από μόνη της, αλλά εαν επιμένει μετά το 4ο έτος χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση. Στους ενήλικες η ομφαλοκήλη εμφανίζεται συχνότερα σε παχύσαρκες και πολύτοκες γυναίκες, με το επίπλουν και το λεπτό έντερο να είναι το περιεχόμενο της. Η περίσφιξη και εδώ δεν είναι σπάνια, για αυτό πρέπει πάντα να αποκαθίσταται χειρουργικά, με την χρήση ή μη πλέγματος, το συντομότερο δυνατόν.

Επιγαστρική κήλη

Σπάνια μορφή κήλης κατά μήκος της λευκής γραμμής η οποία εκτείνεται από τον ομφαλό μέχρι το στέρνο. Πρέπει να γίνεται διάκριση της από την διάσταση της λευκής γραμμής και να αντιμετωπίζεται πάντα χειρουργικά.

Μετεγχειρητική κοιλιοκήλη

Οι μετεγχειρητικές κοιλιοκήλες είναι οι δεύτερες σε συχνότητα (μετά τις βουβωνοκήλες) κήλες των κοιλιακών τοιχωμάτων. Δημιουργούνται μετά από κακή επούλωση του εγχειρητικού τραύματος από προηγηθείσα επέμβαση. Η αύξηση του μεγέθους τους μπορεί να γίνει γρήγορα μετά την εμφάνιση τους, για αυτό πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα χειρουργικά.