Αιμορροϊδοπάθεια
Η αιμορροϊδοπάθεια ή πιο απλά αιμορροϊδες, είναι μια πολύ συχνή πάθηση γνωστή από την αρχαιότητα. Ταλαιπωρεί ένα μεγάλο και ενεργό μέρος του πληθυσμού, λόγω αφ’ ενός του πόνου, των ενοχλήσεων και της απώλειας αίματος, και αφ’ ετέρου της δυσκολίας με την οποία οι ασθενείς ζητούν ιατρική συμβουλή. Κατά κανόνα νιώθουν άβολα με την συγκεκριμένη πάθηση, το πρόβλημα επιδεινώνεται και καταλήγουν στο γιατρό όταν τα ενοχλήματα είναι σοβαρά και η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Ο αιμορροϊδικός ιστός είναι ένα φυσιολογικό ανατομικό στοιχείο της περιοχής του πρωκτού, που αποτελείται από μικρά αιμοφόρα αγγεία τα οποία λειτουργούν ως αγγειακά μαξιλάρια και συμβάλουν στην προστασία του πρωκτικού σωλήνα και στον έλεγχο των κενώσεων. Η πάθηση, δηλαδή η αιμορροϊδοπάθεια, δημιουργείται όταν οι αιμορροϊδες διογκώνονται και προπίπτουν λόγω της χαλάρωσης των ιστών που τις συγκρατούν. Οι αιμορροϊδες διακρίνονται σε εξωτερικές και εσωτερικές. Οι εσωτερικές συμπτωματικές αιμορροϊδες έχουν 4 βαθμούς βαρύτητας ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης που βρίσκονται.
Οι καταστάσεις που ευθύνονται για την εμφάνιση της νόσου είναι κυρίως η δυσκοιλιότητα και ο σύγχρονος τρόπος διαβίωσης με καθιστική ζωή, ελαττωμένη άσκηση και διατροφή χωρίς πολλές φυτικές ίνες. Η μεγάλη διάρκεια και ή έντονη προσπάθεια της αφόδευσης επιβαρύνουν την κατάσταση και αυξάνουν την συχνότητα εμφάνισης των αιμορροϊδων.
Η αιμορροϊδοπάθεια εκδηλώνεται κυρίως με αιμορραγία, πόνο και διόγκωση στη περιοχή του πρωκτού. Τοπική ενόχληση με κνησμό και αίσθημα ατελούς αφόδευσης και έκκριση βλέννης είναι επίσης εκδηλώσεις της νόσου. Η διάγνωση της πρέπει να γίνει από ειδικό γιατρό με κλινική εξέταση. Η εμφάνιση αίματος στα κόπρανα πρέπει να ελέγχεται πάντοτε με κολονοσκόπηση, για να αποκλειστεί η συνύπαρξη καρκίνου του παχέως εντέρου. Η απόδοση της εμφάνισης του αίματος αποκλειστικά στις αιμορροϊδες μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά και ανεπανόρθωτα σφάλματα.
Πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της αιμορροϊδοπάθειας είναι η καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας, με αύξηση των φυτικών ινών και του νερού στη διατροφή. Η ελάττωση του χρόνου παραμονής στη λεκάνη της τουαλέτας μπορεί επίσης να βοηθήσει. Για την χειρουργική θεραπεία των αιμορροϊδων έχουν αναπτυχθεί πολλές τεχνικές, από την απλή διαστολή του πρωκτού (τεχνική Lord η οποία έχει εγκαταλειφθεί), την σκληροθεραπεία (επίσης δεν χρησιμοποιείται), την τοποθέτηση ελαστικών δακτυλίων (τεχνική κατάλληλη για μικρούς αιμορροϊδικούς όζους) μέχρι τις αμιγώς χειρουργικές τεχνικές. Οι συχνότερα χρησιμοποιούμενες μέθοδοι αντιμετώπισης των αιμορροϊδων είναι η αιμορροϊδεκτομή κατά Milligan – Morgan και η τεχνική κατά Logo με χρήση συρραπτικού εργαλείου. Επίσης έχουν αναπτυχθεί και άλλες τεχνικές όπως η καθοδηγούμενη με υπερήχους απολίνωση των αιμορροϊδικών αρτηριών (THD).
Η επιλογή της κατάλληλης, για κάθε ασθενή, τεχνικής πρέπει να γίνεται από τον χειρουργό, προκειμένου να έχουμε μια σωστή και ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της νόσου.
Κύστη Κόκκυγος
Η κύστη κόκκυγος παρουσιάζεται συχνότερα σε δασύτριχους άντρες και αποτελείται από κύστεις, αποστήματα και συρίγγια στην περιοχή του κόκκυγα. Θεωρείται ότι οφείλεται στη διείσδυση τριχών στο δέρμα της περιοχής και στην αντίδραση του οργανισμού με δημιουργία αποστημάτων και συριγγώδων πόρων.
Τα συμπτώματα της κύστης κόκκυγος μπορεί να είναι οξέα και έντονα, με πόνο και διόγκωση στη περιοχή λόγω του αποστήματος. Εάν το απόστημα δεν αντιμετωπιστεί άμεσα θα εμφανιστεί δύσοσμο πύον και πυρετός. Η χρόνια μορφή της κύστης κόκκυγος εμφανίζει πιο ήπια συμπτώματα με έκκριση ορροαιματηρού ή ορροπυώδους υγρού. Τα στόμια στο δέρμα της περιοχής περιέχουν συνήθως μακρυές τρίχες.
Η θεραπεία της κύστης κόκκυγος είναι αποκλειστικά χειρουργική. Στην οξεία φάση πρέπει να γίνεται επειγόντως διάνοιξη και παροχέτευση του αποστήματος για να υποχωρήσει η φλεγμονή. Στη χρόνια φάση η κύστη κόκκυγος πρέπει να εξαιρεθεί πλήρως μαζί με τους πόρους και τα συρίγγια της. Η χειρουργική εξαίρεση μπορεί να γίνει με διάφορες τεχνικές και μεθόδους. Συνηθέστερα χρησιμοποιούνται η ανοικτή, η ημίκλειστη και η κλειστή μέθοδος. Η επιλογή πρέπει πάντα να λαμβάνεται από τον χειρουργό ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες της νόσου, τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενή και με προσπάθεια να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες υποτροπής της κύστης κόκκυγος. Μετεγχειρητικά οι ασθενείς χρειάζονται φροντίδα του τραύματος με καθημερινές αλλαγές, με σκοπό να γίνει ομαλή και γρήγορη επούλωση με την μικρότερη δυνατή ταλαιπωρία για τον ασθενή.
Ραγάς Δακτυλίου
Η ραγάς δακτυλίου είναι μια ραγάδα στην είσοδο του πρωκτού, δηλαδή μια επώδυνη πληγή – σχισμή. Ο τραυματισμός του δέρματος του πρωκτικού σωλήνα από σκληρά κόπρανα σε ασθενείς με χρόνια δυσκοιλιότητα θεωρείται ο κύριος παθογενετικός παράγοντας για αυτή την επώδυνη και ενοχλητική κατάσταση.
Η ραγάδα εκδηλώνεται με πολύ έντονο πόνο στον πρωκτό, αμέσως μετά την κένωση και ο οποίος διαρκεί μερικές ώρες. Ο ασθενής δεν παρουσιάζει άλλα επεισόδια πόνου μέχρι την επόμενη κένωση. Αν και η κλινική εικόνα της νόσου είναι χαρακτηριστική, οι ασθενείς πρέπει πάντα να εξετάζονται από χειρουργό και να ελέγχονται ενδοσκοπικά, για να αποκλειστούν σημαντικές νόσοι που είναι δυνατόν να προκαλέσουν ραγάδες, όπως η νόσος του Crohn, η φυματίωση, ο καρκίνος ή το AIDS.
Η αύξηση των φυτικών ινών στη διατροφή, όπως επίσης και η τοπική χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων (κρέμες) βοηθούν στα πρώτα επεισόδια ή στις οξείες ραγάδες. Για τις χρόνιες ραγάδες του πρωκτού η ενδεικνυόμενη θεραπεία είναι χειρουργική. Δύο είναι οι τεχνικές που εφαρμόζονται συνήθως, η διαστολή του πρωκτικού δακτυλίου και η έσω πλάγια σφιγκτηροτομή. Και οι δύο τεχνικές γίνονται με γενική αναισθησία και έχουν πολύ καλά αποτελέσματα.
Περιεδρικό απόστημα – Περιεδρικό συρίγγιο
Τα περιεδρικά ή ορθοπρωκτικά αποστήματα είναι η οξεία, και τα περιεδρικά συρίγγια η χρόνια μορφή της ίδιας νόσου.
Τα αποστήματα που εμφανίζονται στην περιοχή του πρωκτού με πόνο, πυρετό και συλλογή πύου, δημιουργούνται από μικροβιακή λοίμωξη της περιοχής, συνήθως των πρωκτικών ενδομυϊκών αδένων. Η αντιμετώπιση τους πρέπει να είναι άμεση με χειρουργική διάνοιξη και παροχέτευση και αντιβίωση. Μία επιπλοκή των αποστημάτων, συνήθως όταν δεν αντιμετωπίζονται εγκαίρως και επαρκώς, είναι η δημιουργία περιεδρικού συριγγίου. Το συρίγγιο είναι ουσιαστικά μια μη φυσιολογική επικοινωνία μεταξύ του εντέρου και του γύρω δέρματος. Συνήθως εμφανίζει εκροή πύου από το έξω στόμιο του και πολλές φορές προκαλεί την δημιουργία νέου αποστήματος.
Η αντιμετώπιση των περιεδρικών συριγγίων είναι κάποιες φορές δύσκολη λόγω της πολυπλοκότητας των στομίων και των συριγγώδων πόρων τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο λεπτομερής προεγχειρητικός έλεγχος με ενδοσκόπηση, συριγγογραφία και μαγνητική τομογραφία είναι αναγκαίος. Με την χειρουργική επέμβαση αποσκοπούμε στον εντοπισμό και αφαίρεση του συριγγώδους πόρου και των στομίων του συριγγίου με την όσο το δυνατόν μικρότερη βλάβη των σφιγκτήρων του πρωκτού. Έτσι ελαττώνουμε τις πιθανότητες υποτροπής του συριγγίου, όπως επίσης αποφεύγουμε και τον κίνδυνο μετεγχειρητικής ακράτειας στους ασθενείς αυτούς.