Σπληνεκτομή

Ο Σπλήνας είναι ένα όργανο που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά της άνω κοιλιάς, έχει μέγεθος γροθιάς και ζυγίζει περίπου 150 γραμμάρια. Τραυματίζεται πιο συχνά από κάθε άλλο ενδοκοιλιακό όργανο αφού είναι πολύ εύθρυπτο και ευάλωτο στις κακώσεις της κοιλιάς. Δεν είναι σπάνιο στα τροχαία να τραυματίζεται ο σπλήνας και να προκαλεί ενδοκοιλιακή αιμορραγία,

η οποία αντιμετωπίζεται με επείγουσα σπληνεκτομή.
Οι κυριότερες λειτουργίες του σπληνός είναι: (α) η καταστροφή των γερασμένων κυττάρων του αίματος που έχουν συμπληρώσει τον κύκλο της ζώής τους και πρέπει να αποσυρθούν από την κυκλοφορία, και (β) η σημαντική συμμετοχή του στην άμυνα του οργανισμού. Η ανοσολογική λειτουργία του σπληνός γίνεται μέσω της παραγωγής λεμφοκυττάρων, αντισωμάτων και πολλών άλλων ουσιών χρήσιμων στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων. Παρά τις σημαντικές αυτές λειτουργίες του σπληνός, οι ασθενείς που έχουν υποστεί σπληνεκτομή μπορούν να ζήσουν μια κανονική ζωή, απλώς με αυξημένη εγρήγορση και προσοχή, στην έγκαιρη αντιμετώπιση των διαφόρων λοιμώξεων.

Η Σπληνεκτομή είναι η συνηθέστερη επέμβαση του σπλήνα και πραγματοποιείται κυρίως για αιμορραγία του οργάνου η οποία οφείλεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σε τραύμα. Η επέμβαση σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνεται απειγόντως, προκειμένου να σταματήσει η αιμορραγία και να αφαιρεθεί ο τραυματισμένος σπλήνας. Η σπληνεκτομή έχει ένδειξη και σε άλλες παθήσεις, κυρίως αιματολογικές, με πιο συχνές την ιδιοπαθή θρομβοπενική πορφύρα (πάθηση των αιμοπεταλίων) και την αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία. Επίσης ο σπλήνας πρέπει να αφαιρείται, σε κάποιες αναιμίες, σε άλλες παθήσεις των αιμοπεταλίων, σε λεμφώματα και σε όγκους, κύστεις ή αποστήματα του σπληνός. Η σπληνεκτομή για τις περισσότερες από τις πιο πάνω παθήσεις, γίνεται σήμερα και λαπαροσκοπικά με εξίσου καλά αποτελέσματα.      

Τι πρέπει να προσέχει ο ασθενής που έχει υποστεί σπληνεκτομή;   

•    Ο γιατρός ή ο οδοντίατρος του ασθενή πρέπει να είναι πάντα ενήμερος για την σπληνεκτομή.
•    Ο ασθενής πρέπει να εμβολιαστεί (πριν την επέμβαση, ή μετά σε έκτακτες καταστάσεις) για Πνευμονιόκοκκο, Αιμόφιλο Ινφλουένζα και Μηνιγγιτιδόκοκκο.
•    Ο ασθενής πρέπει να λάβει για μακρύ χρονικό διάστημα αντιβιοτικά (συνήθως Πενικιλλίνη) σύμφωνα με τις οδηγίες των γιατρών του.
•    Ο ασθενής πρέπει να συμβουλεύεται πάντα τον γιατρό του αμέσως μόλις αρρωστήσει. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία των λοιμώξεων είναι απαραίτητη στους σπληνεκτομηθέντες ασθενείς.
•    Τυχόν δαγκώματα από ζώα ή έντομα μπορεί να είναι επικίνδυνα σε αυτούς τους ασθενείς.   
•    Ο ασθενής πρέπει να συμβουλεύεται τον γιατρό του πριν από ταξίδια στο εξωτερικό. Οι ασθενείς χωρίς σπλήνα υπόκεινται σε μεγαλύτερο κίνδυνο για Μαλάρια. Ταξίδια σε περιοχές όπου ενδημεί η ελονοσία πρέπει να αποφεύγονται.