Προεγχειρητική Πρετοιμασία (5)
Πρέπει ο ασθενής να εξετασθεί από ιατρούς άλλων ειδικοτήτων πριν το χειρουργείο;
Υπεύθυνος για τον προεγχειρητικό έλεγχο του ασθενούς είναι πάντα ο θεράπων χειρουργός του και αυτός είναι που θα ζητήσει, αναλόγως με την περίπτωση, την γνώμη άλλων ειδικοτήτων. Συνηθίζεται βέβαια για κάθε ασθενή που πρόκειται να οδηγηθεί στο χειρουργείο να γίνεται καρδιολογική εξέταση. Στις περιπτώσεις αναπνευστικών παθήσεων απαραίτητη είναι η σπιρομέτρηση και η εξέταση από πνευμονολόγο. Κατ’ αντιστοιχία ο προεγχειρητικός ασθενής πρέπει να εξετάζεται από ιατρό σχετικό με τις συνοδές παθήσεις του (π.χ. αιματολόγος, νευρολόγος, ηπατολόγος κλπ). Επίσης δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την προεγχειρητική εξέταση και εκτίμηση του ασθενούς από τον αναισθησιολόγο που πρόκειται να χορηγήσει την αναισθησία στην διάρκεια του χειρουργείου.
Τι είναι ο προεγχειρητικός έλεγχος του ασθενούς
Είναι ο τυπικός κλινικοεργαστηριακός προεγχειρητικός έλεγχος που πρέπει να γίνεται σε κάθε ασθενή πριν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Περιλαμβάνει τις βασικές αιματολογικές εξετάσεις (γενική αίματος, σάκχαρο, ουρία, κρεατινίνη, κάλιο, νάτριο, ομάδα αίματος), έλεγχος πηκτικότητας του αίματος (PT, PTT, INR), ακτινογραφία θώρακος, ηλεκτροκαρδιογράφημα και καρδιολογική εξέταση. Συχνά είναι χρήσιμη προεγχειρητική σπιρομέτρηση και πνευμονολογική εξέταση του ασθενή.
Ανάλογα με τις συνοδές παθήσεις του ασθενούς και το είδος και την βαρύτητα της επέμβασης ο έλεγχος περιλαμβάνει και άλλες εργαστηριακές εξετάσεις.
Προεγχειρητική εκτίμηση από γιατρούς ειδικοτήτων σχετικών με τις συνοδές παθήσεις του ασθενούς γίνεται σύμφωνα με την κρίση του θεράποντος χειρουργού.
Ποιά είναι η συνηθισμένη προετοιμασία του ασθενή πριν από το χειρουργείο;
Συνήθως ο ασθενής πρέπει να είναι νηστικός τουλάχιστον 6 ώρες πριν την χειρουργική επέμβαση. Ο καθαρισμός του εντέρου, με κλύσμα ή φάρμακα, όπως επίσης και το ξύρισμα της περιοχής που πρόκειται να χειρουργηθεί, γίνονται συνήθως σε όλες τις επεμβάσεις. Η λήψη των φαρμάκων που λαμβάνει ο ασθενής τροποποιείται σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντα χειρουργού ή αναισθησιολόγου. Δεν πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάμε ότι πάντα πρέπει να ακολουθούνται οι οδηγίες του χειρουργού ο οποίος είναι γνώστης της πάθησης και όλου του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς.
Ποιά είναι η προετοιμασία των ασθενών που βρίσκονται υπό αντιπηκτική αγωγή;
Τα φάρμακα που έχουν αντιπηκτική δράση, συνήθως κουμαρινικά ή αντιαιμοπεταλιακά, δρουν με διάφορους μηχανισμούς και ελαττώνουν την πηκτικότητα του αίματος. Η δράση αυτή ενώ είναι ωφέλιμη για την πάθηση για την οποία χορηγούνται, συνήθως είναι πρόβλημα όταν ο ασθενής πρόκειται να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση.
Στην περίπτωση των αντιαιμοπεταλιακών (κυριότερο η ασπιρίνη) αυτά πρέπει να διακόπτονται 7 – 10 ημέρες πριν το χειρουργείο ούτως ώστε η πηκτικότητα να επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα. Στην περίπτωση των κουμαρινικών φαρμάκων (κυριότερο το Sintron) αυτά πρέπει να διακόπτονται μέχρι η τιμή του INR να ομαλοποιηθεί. Και στις δύο περιπτώσεις οι ασθενείς πρέπει να καλύπτονται με ενέσεις μικρομοριακού βάρους ηπαρίνη προκειμένου να μην δημιουργηθούν προβλήματα από την διακοπή της αντιπηκτικής τους αγωγής. Η γνώμη του ιατρού που χορήγησε την αντιπηκτική αγωγή και η συνεννόηση με τον θεράποντα χειρουργό είναι σημαντική για την προσωρινή, λόγω χειρουργείου τροποποίηση της αγωγής.
Μπορούν οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη να χειρουργηθούν με ασφάλεια;
Το κυριότερο πρόβλημα των ασθενών που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη κατά την διεγχειρητική περίοδο είναι η σωστή ρύθμιση του σακχάρου του αίματος. Η ρύθμιση αυτή γίνεται συνήθως στην κλινική με διακοπή των αντιδιαβητικών δισκίων και χορήγηση κάποιου είδους ενέσιμης ινσουλίνης. Στους ασθενείς που ήδη γίνεται ενέσιμη ινσουλίνη συνήθως χρειάζεται τροποποίηση των σκευασμάτων και των δόσεων προκειμένου η ρύθμιση του σακχάρου να είναι όσον το δυνατόν πιο ακριβής. Με τις φαρμακευτικές αυτές παρεμβάσεις μπορούν οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη να χειρουργηθούν με την ίδια ασφάλεια όπως και όλοι οι υπόλοιποι ασθενείς.